ตำนานอิตาลี ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันมตำนานนักเตะดังมากมาย ที่สร้างผลงานไว้ให้แก่สายตาแฟนบอล อย่าง ฟรานเชสโก้ ตอตติ และ ดีโน่ ซอฟฟ์ ด้วยสถิติอันยาวนานเต็มไปด้วยชัยชนะและความสำเร็จ เป็นชาติที่คว้าแชมป์โลก 4 สมัย และแชมป์ยุโรป 2 สมัย อิตาลีย่อมสร้างบรรดานักเตะผู้ยิ่งใหญ่มากมาย
ด้วยเหตุนี้ Thscore.to จึงได้ทำรายชื่อนักฟุตบอลอิตาลีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการรับใช้ชาติ
อิตาลี กับความยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์บอลโลก
อิตาลีเป็นประเทศที่มีความภาคภูมิใจในทุกสิ่งที่ตนทำ ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมกาแฟ หรือมรดกทางศิลปะและวรรณกรรมที่ล้ำค่า และแน่นอนว่าฟุตบอลก็เป็นอีกหนึ่งในความภาคภูมิใจของชาวอิตาลี
ด้วยการคว้าแชมป์โลกถึง 4 สมัย และแชมป์ยุโรป 2 สมัย ทำให้เราเห็นได้ชัดเจนว่าประเทศรองเท้าบูทนี้ เป็นแหล่งผลิตนักฟุตบอลระดับซุปเปอร์สตาร์มานานแล้ว ตั้งแต่ความสามารถพิเศษในการควบคุมบอลของ โรเบร์โต้ บาจโจ้ ไปจนถึงความแม่นยำในการส่งบอลของ อันเดรีย ปีร์โล่
รายชื่อ 10 นักเตะ ตำนานอิตาลี
อเล็กซานโดร เดล เปียโร่
1991 – 2014
อเล็กซานโดร เดล เปียโร่ ผู้เล่นชาวอิตาเลียน ผู้ทำผลงานอันโดดเด่นด้วยทักษะการเล่นฟุตบอลเชิงเทคนิคที่เหนือชั้น และความเป็นเลิศในการยิงจุดโทษ ได้กลายเป็นดาวยิงสูงสุดตลอดกาลของยูเวนตุส ด้วยการทำไป 290 ประตูจาก 705 นัดที่ลงสนาม ซึ่งถือเป็นสถิติที่น่าทึ่งอย่างยิ่ง นำทีมด้วยการเป็นกัปตันทีมในช่วง 11 ปี จากทั้งหมด 19 ปีที่ค้าแข้งให้กับยูเวนตุส เดล เปียโร่ ได้มีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าแชมป์ยูฟ่า แชมเปียนส์ลีกในปี 1996 ด้วยการยิงไป 6 ประตู และยังช่วยให้ทีมคว้าแชมป์ลีกอิตาลีได้ถึง 6 สมัย
ในทีมชาติอิตาลี เดล เปียโร่ ได้รับเลือกให้ลงเล่นในฟุตบอลโลก 3 ครั้ง และฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 4 ครั้ง โดยเป็นดาวยิงอันดับที่ 4 ร่วมของทีมชาติอิตาลี ด้วยการทำไป 27 ประตู เท่ากับโรแบร์โต้ บาจโจ และรองจากซิลวิโอ พิโอลา ที่ทำไป 30 ประตู
จุดสูงสุดของอาชีพค้าแข้งของเดล เปียโร่ คือในฟุตบอลโลก 2006 ที่เขาทำประตูที่สองในรอบรองชนะเลิศที่อิตาลีเอาชนะเยอรมนี 2-0 และยังได้ทำประตูจุดโทษในนัดชิงชนะเลิศ ช่วยให้อิตาลีคว้าแชมป์โลกสมัยที่ 4
ฟรานเชสโก้ ตอตติ
ช่วงอาชีพ: 1993 – 2017
แม้ว่าเขาอาจจะไม่เคยคว้าถ้วยรางวัลที่ความสามารถของเขาสมควรจะได้รับ แต่อาชีพการค้าแข้งที่อยู่กับสโมสรเดียวตลอดในเมืองนิรันดร์กรุงโรมของฟรานเชสโก้ ตอตติ ได้ทำให้เขากลายเป็นตำนานและชื่อเสียงในวงการฟุตบอลโลก
กองกลางตัวรุกเคยกล่าวไว้ว่า “ฟุตบอลของผม ถูกสร้างขึ้นมาด้วยความรัก” และหลังจากที่ได้ชมไฮไลท์ของเขาเพียงครั้งเดียว ก็ง่ายที่จะเห็นว่าเขาไม่ได้พูดเท็จ ตอตติเป็นมาสเตอร์แห่งความสมบูรณ์แบบ – การเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล, เทคนิคการผ่านบอลอย่างสง่างาม และความสามารถในการลอดผ่านแนวรับของคู่แข่งอย่างง่ายดาย เป็นเพียงไม่กี่คุณสมบัติที่ทำให้เขามีทักษะอันไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อเกษียณอายุในปี 2017, ตอตติจบอาชีพการเป็นนักฟุตบอลด้วยการเป็นผู้ยิงประตูอันดับสองในประวัติศาสตร์ Serie A ด้วย 250 ประตู กับโรมา, เขาคว้าแชมป์ Serie A 1 สมัย, Coppa Italia 2 สมัย และ Supercoppa Italiana 2 สมัย นอกจากนี้ยังมีรางวัลส่วนตัวอีกมากมาย อาทิ Serie A Young Footballer of the Year ในปี 1999, Serie A Footballer of the Year ในปี 2000 และ 2003, Serie A Italian Footballer of the Year 4 สมัย และรางวัล European Golden Shoe ปี 2006/07 ในฐานะผู้ยิงประตูสูงสุดในห้าลีกยุโรป
ดีโน่ ซอฟฟ์
คือหนึ่งในผู้รักษาประตูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของวงการฟุตบอล โดยเขาเป็นผู้คว้าแชมป์โลกได้ในวัย 40 ปี ในปี 1982 นอกจากนี้ เขายังมีอีกหลายสถิติที่น่าทึ่ง อาทิ การไม่เสียประตูติดต่อกันนานถึง 1,142 นาที และการคว้าแชมป์ยูโร 1968 กับทีมชาติอิตาลี
ในระดับสโมสร ซอฟฟ์ ยังคว้าแชมป์ลีกอิตาลีมาแล้ว 6 สมัย, คัพอิตาลี 2 สมัย, และยูฟ่า คัพ 1 สมัย ด้วย โดยเขายังได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในผู้รักษาประตูที่ยอดเยี่ยมที่สุดในศตวรรษที่ 21 จากสหพันธ์ประวัติศาสตร์และสถิติฟุตบอลนานาชาติ
ความรักและความมุ่งมั่นในวงการฟุตบอลของซอฟฟ์ ยังคงดำเนินต่อไปในหลังเลิกเล่น โดยเขาได้กลายเป็นกุนซือที่ประสบความสำเร็จ นำทีมชาติอิตาลีไปถึงรอบชิงชนะเลิศยูโร 2002 แม้จะไม่สามารถคว้าแชมป์ได้ก็ตาม
ความยิ่งใหญ่และความทุ่มเทของ ดีโน่ ซอฟฟ์ ทำให้เขาเป็นตำนานที่ไม่อาจลืมเลือนของวงการฟุตบอลโลก
อันเดรีย ปีร์โล่
1995 – 2017
หากมีนักฟุตบอลคนใดที่สะท้อนถึงเอกลักษณ์ของคนอิตาเลียนในการทำสิ่งต่างๆ ให้ดีที่สุด นั่นก็คือ อันเดรีย ปีร์โล่ วิสัยทัศน์และเทคนิคการผ่านบอลของเขาในตำแหน่งกองกลางที่ลึกเป็นหัวใจสำคัญของความสำเร็จของ เอซี มิลาน ในช่วงที่พวกเขาเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก ถึง 3 ครั้งในช่วง 5 ปี
เขายังเป็นหัวใจสำคัญของทีมชาติอิตาลีที่ยิ่งใหญ่หลายทีมในช่วงระหว่างปี 2002 ถึง 2015 โดยเขามีส่วนสำคัญในการพาทีมชาติอิตาลีคว้าแชมป์ฟุตบอลโลก 2006 เขาได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมประจำเกมรอบรองชนะเลิศที่อิตาลีเอาชนะเยอรมนี และยังเป็นผู้ส่งบอลมุมที่นำไปสู่ประตูของมาร์โก มาเตรัตซี่ในนัดชิงชนะเลิศ
ไม่เหมือนนักฟุตบอลอัจฉริยะคนอื่น ปีร์โล่ไม่เพียงแต่ได้รับการยกย่องเท่านั้น แต่เขายังมีสถิติที่น่าประทับใจอีกด้วย ตลอดอาชีพการเล่นที่ยาวนาน 22 ปี เขายิงไป 73 ประตูและแอสซิสต์ 133 ประตู โดยส่วนหนึ่งมาจากการยิงฟรีคิกที่ยอดเยี่ยมของเขา ทำให้เขากลายเป็นหนึ่งในกองกลางสร้างสรรค์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในยุคของเขา
ฟรานโก้ บาเรซี่
ฟรานโก้ บาเรซี่ เป็นหนึ่งในสวีปเปอร์ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในวงการฟุตบอล โดยเขาลงเล่นให้กับสโมสรโรซโซเนรี่ ตลอดช่วงเวลา 20 ปี ซึ่งในระยะเวลานั้น เขาคว้าแชมป์ เซเรีย อา 6 สมัย, ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก 3 สมัย และแชมป์โลก 1 สมัย
ร่วมกับมาอูโร่ ทาสซอตติ และปาโอโล มัลดินี่ บาเรซี่ เป็นหนึ่งในกองหลังที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ฟุตบอลโลก และยังเป็นแบบอย่างของกองหลังยุคใหม่ที่มีทักษะการครองบอล เขาตัดสินใจเข้าปะทะอย่างดุเดือด แต่ยังคงความสง่างามและความสงบเย็นไว้ได้เสมอ ซึ่งช่วยให้ เอซี มิลาน สามารถสร้างสรรค์การเปลี่ยนเกมจากแดนกลางไปสู่แนวรุกได้อย่างราบรื่น
น่าแปลกที่ บาเรซี่ มีความสูงเพียง 5 ฟุต 9 นิ้ว ทำให้เขากลายเป็นกองหลังกลางที่มีขนาดเล็กที่สุดในระดับท็อป แต่ด้วยความสามารถและความภักดีต่อสโมสรที่เขาปกป้อง บาเรซี่ ก็สามารถเขียนตำนานให้ตัวเองได้อย่างยิ่งใหญ่ โดยเขาลงสนามให้กับ เอซี มิลาน ถึง 716 นัด ซึ่งเป็นสถิติที่สูงกว่านักเตะคนอื่นๆ ในสโมสรนี้ ยกเว้นปาโอโล มัลดินี่เท่านั้น
จานนี่ ริเวรา
ความโดดเด่นของ “จานนี่ ริเวรา” เริ่มต้นตั้งแต่วัยเยาว์ อันเป็นเรื่องราวที่ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของวงการลูกหนังอิตาเลียน ด้วยความสามารถพิเศษที่กลายเป็นตัวอย่างของ “ตำแหน่งกองกลางตัวรุก” ในยุคสมัยใหม่ ริเวราเสมือนมีสายตาที่มองเห็นทุกมุมของสนาม สามารถส่งบอลทั้งระยะไกลและระยะสั้นไปยังเพื่อนร่วมทีมได้อย่างเฉียบคม โดยไม่ต้องเงยหน้ามองสนาม
อย่างไรก็ตาม ความสามารถของริเวรามิได้จำกัดอยู่เพียงการสร้างโอกาสให้เพื่อนร่วมทีม เขายังสามารถทำประตูได้อย่างสม่ำเสมอ โดยเฉลี่ยแล้วทุก ๆ 4 เกม ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นผู้เล่นรอบด้านที่น่าจับตามอง
ริเวราสร้างสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับผู้จัดการทีมระดับตำนาน “เนเรโร่ รอกโก้” ในช่วงเวลาที่ค้าแข้งให้กับ เอซี มิลาน ซึ่งช่วยกันนำทีมคว้าแชมป์ลีกสูงสุดของอิตาลี 3 สมัย และแชมป์ยุโรป 2 สมัย ก่อนที่จุดสูงสุดของอาชีพการค้าแข้งจะมาถึงในปี 1969 เมื่อเขากลายเป็นนักเตะอิตาเลียนคนที่ 2 ที่คว้ารางวัลบัลลง ดอร์ รองจาก โอมาร์ ซิวอรี่ ที่คว้ามาได้ก่อนหน้านี้ 8 ปี ในระดับทีมชาติ ริเวรายังคงเป็นดาวเด่น เขาได้ไปร่วมลุยฟุตบอลโลกถึง 4 สมัย และยิงประตูชัยในรอบรองชนะเลิศปี 1970 ที่อิตาลีเอาชนะเยอรมนี รวมถึงการคว้าแชมป์ยูโร 1968 แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บและไม่ได้ลงสนามในนัดชิงชนะเลิศ
จิจานลุยจิ บุฟฟอน
ผู้รักษาประตูแห่งตำนานเริ่มต้นอาชีพการค้าแข้งกับพาร์ม่าในปี 1995 และยังคงลงเล่นจนถึงปี 2023 ซึ่งน่าทึ่งมาก ในช่วงเวลาดังกล่าว บุฟฟอนคว้าแชมป์เกือบทุกรายการ ยกเว้นแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ซึ่งเป็นรางวัลที่ขาดหายไปในประวัติการณ์ของเขา
อย่างไรก็ตาม การที่บุฟฟอนเป็นผู้รักษาประตูที่ราคาแพงที่สุดเมื่อย้ายไปอยู่กับยูเวนตุสในปี 2001 ก็ทำให้เขามีอาชีพการเล่นที่น่าทึ่ง บุฟฟอนคว้ารางวัลผู้รักษาประตูยอดเยี่ยมแห่งเซเรีย อา 12 ครั้ง และคว้าแชมป์ลีกกับยูเวนตุส 10 ครั้ง นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้ที่ลงสนามในเซเรีย อามากที่สุดด้วยจำนวน 658 นัด
บุฟฟอนคว้ารางวัล Golden Glove หลังจากรักษาคลีนชีทได้ถึง 5 ครั้งในระหว่างที่ทีมชาติอิตาลีคว้าแชมป์โลกในปี 2006 และความสามารถในการปรับตัวของเขาก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขายังคงเล่นได้อย่างยาวนาน โดยเขาพึ่งพาความแม่นยำในการวางตำแหน่งและการควบคุมพื้นที่มากกว่าความคล่องแคล่วในการเคลื่อนไหวเหมือนในอดีต
จูเซปเป้ เมอัซซ่า
จูเซปเป้ เมอัซซ่า นับเป็นหนึ่งในตำนานลูกหนังของอิตาลี ด้วยวิถีอันยิ่งใหญ่ที่เขาได้สร้างไว้ตลอด 20 ปีในวงการ
ชีวิตการค้าแข้งของเมอัซซ่าเริ่มต้นอย่างสมบูรณ์แบบ เขาสามารถคว้าแชมป์ลีกสูงสุดของอิตาลี (Scudetti) ถึง 3 สมัย พร้อมกับคว้ารางวัลดาวซัลโวลีก (Capocannoniere) อีก 3 ครั้ง ด้วยการทำไปถึง 216 ประตูจาก 367 นัดในลีก
แต่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมอัซซ่าคือการเป็นหนึ่งในสามนักเตะคนเดียวที่สามารถคว้าแชมป์ฟุตบอลโลกได้ถึง 2 สมัย ในปี 1934 และ 1938 โดยในปี 1934 เขายังได้รับรางวัลบัลลงดอร์อีกด้วย นอกจากนี้ในปี 1938 เขายังได้รับเกียรติเป็นกัปตันทีมชาติอิตาลีที่สามารถป้องกันแชมป์ฟุตบอลโลกได้อีกครั้ง
จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่สนามแห่งหนึ่งของสโมสรฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอิตาลี คือ “สนามจูเซปเป้ เมอัซซ่า” หรือที่รู้จักกันดีในนาม “ซานซีโร่” ได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่ซูเปอร์สตาร์ระดับตำนานคนนี้
พาโอโล มัลดินี
1984 – 2009
หากว่าบาเรซีเป็นนักฟุตบอลที่ยอดเยี่ยม แต่มัลดินีก็สามารถทำได้ดีกว่าเขาในหลายๆ เรื่อง ด้วยสไตล์การเล่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาในตำแหน่งแบ็คซ้ายที่มีทักษะเทคนิคอันโดดเด่น และต่อมาก็ได้พัฒนาตัวเองมาเป็นกองหลังกลางที่มีความฉลาดและมั่นคง ทำให้เขาสามารถช่วยให้มิลานคว้าชัยชนะถึง 25 รายการ รวมถึงแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก 5 สมัย และเซเรีย อา 7 สมัย
แม้ว่าเขาจะไม่เคยคว้าแชมป์กับทีมชาติอิตาลี แม้ว่าเขาจะได้ร่วมทีมชาติไปถึง 4 ครั้งในฟุตบอลโลก แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการการยกย่องระดับนั้นเพื่อพิสูจน์ว่าเขาอาจจะเป็นกองหลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เพราะเขามีหลักการในการเล่นที่ว่า “หากฉันต้องทำฟาวล์ ก็แสดงว่าฉันทำผิดพลาดไปแล้ว”
โรแบร์โต้ บาจโจ
ระยะเวลาอาชีพ: 1982 – 2004
โรแบร์โต้ บาจโจ ได้รับการขนานนามว่า “อิล ดิวิโน่ โคดิโน่” (เดอะ ดิไวน์ พอนเทล) จากผมเผ้าที่มีชื่อเสียงของเขา เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเขาเป็นไม่เพียงแค่หนึ่งในกองกลางที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล แต่ยังเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยปรากฏตัวบนสนาม แม้จะเล่นให้กับสโมสรชั้นนำของอิตาลีหลายทีม โดยไม่แสดงความภักดีต่อทีมใดทีมหนึ่ง แต่เขาก็ยังคงเป็นที่รักของคนทั่วทั้งคาบสมุทรอิตาลี
รูปแบบการเล่นของเขาต้องการความสนใจเป็นพิเศษ ด้วยการหมุนตัวอย่างรวดเร็วและการควบคุมบอลที่ไม่มีใครเทียบได้ ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของทักษะที่ทำให้เขาสร้างความสุขให้กับวงการฟุตบอลทั้งในระดับชาติและนานาชาติ อย่างไรก็ตาม เขาจะต้องแบกรับภาระของการพลาดจุดโทษที่เป็นจังหวะตัดสินในในนัดชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก ปี 1990 แต่นั่นไม่ควรลบเลือนความจริงที่ว่า ไม่เคยมีนักเตะคนใดเหมือนบาจโจมาก่อนหรือภายหลังจากช่วงอาชีพการเล่นของเขา
สรุป
ตำนานอิตาลีหล่านี้ล้วนแต่เป็นนักฟุตบอลระดับโลกที่สร้างความภาคภูมิใจให้กับวงการฟุตบอลอิตาลี ด้วยผลงานและความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในระดับสโมสรและทีมชาติ พวกเขาคือตัวแทนของความเป็นอิตาลีในแวดวงลูกหนังที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและน่าจดจำตลอดกาล
Guru Sports อัปเดตผลการแข่งขัน, ตารางการแข่งขัน และวิเคราะห์ทีมชั้นนำในทุกลีกชั้นนำทั่วโลก
เปิดมุมมองใหม่ในวงการฟุตบอล ด้วยการวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง ครอบคลุมทั้งรายละเอียดของผู้เล่น, กลยุทธ์ทีม และสถิติที่น่าสนใจ เพื่อให้คุณได้รับข้อมูลที่ครบถ้วนและเป็นประโยชน์ต่อการติดตามการแข่งขัน
